Tavşankanı Şiiri - Korkmaz Bıçkın

Tekrar tekrar yıkanıp
elden ele dolaşan çay bardağıyım
Kimin umurunda ruhumda biriken
binbir türlü hüzünlü anı?

Kaşığa sözüm yok da
Bu kadar derde şahit olduğu halde
şekerin içimde erimesiydi,
işin en tuhaf yanı!

Demini tutturamadı kimse mutluluğun
Hani bir çocuk yere düştüğünde
annesinin daha çok yanar ya canı...
Desem ki gerçek merhameti git orada tanı
Kim dinler beni?

Yardan düşmeyenin yarası olmaz
Zannederler ki içtikleri çay hep tavşankanı!