Bir ekim sonunda açtım tavlamı.
Dizdim hayatımın taşlarını.
Salladım zarları,
oysa kısmet seni bana bağladı.
Oynadım hayatımı,
tek tek açtım sevdalarımı.
Bir ayak sesi duymayayım
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Devamını Oku
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Bu şiirinizde çok güzel...Unutmayın tavla da bile olsa kapılar mecbur açılacak...Sevgilerimle...
Orhan ÇAPAN
ilginç. çok güzel
Senin zarın ya hep yek veya gele geldi değilmi...?Hayatın hep düşeş gelsin dost...Saygı ve sevgilerimle...
Orhan ÇAPAN
İkili bir ilişkiyi bir tavla oyununa benzetmeniz ve bu oyunda kaybedenin aşk ve yaşam olduğunu çok iyi anlatmışsınız. Kutlarım kaleminizi...
Sevgi ve saygı ile...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta