Bir ekim sonunda açtım tavlamı.
Dizdim hayatımın taşlarını.
Salladım zarları,
oysa kısmet seni bana bağladı.
Oynadım hayatımı,
tek tek açtım sevdalarımı.
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiirinizde çok güzel...Unutmayın tavla da bile olsa kapılar mecbur açılacak...Sevgilerimle...
Orhan ÇAPAN
ilginç. çok güzel
Senin zarın ya hep yek veya gele geldi değilmi...?Hayatın hep düşeş gelsin dost...Saygı ve sevgilerimle...
Orhan ÇAPAN
İkili bir ilişkiyi bir tavla oyununa benzetmeniz ve bu oyunda kaybedenin aşk ve yaşam olduğunu çok iyi anlatmışsınız. Kutlarım kaleminizi...
Sevgi ve saygı ile...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta