Tavattun Şiiri - Safa Acar

Güneşin önünde buluttun
Ay ışığını görmesen de
Gülüşünde ben tavattun
Hayatından sahne vermesen de
Onca zaman oyundum
İlk okul bahçesinde
Ancak artık yoruldum
Kaybolduk kumdan kalesinde
İlk gülüşün hatrı var
Orta şekerli kahvesinde
Her yer artık kapı duvar
İstenmeyen yere gelmesinde
Gökyüzünde uyur oldum
Sanki yıldız var elimde
En ağır söver oldum
Kırık düşler sahnesinde
Yolladığın son mektubu
İsteyerek almadım
Elim gitti radyoya
Bir fısıltı araladım
Çok ayıp ettin, hükümlüsün
İlk bakışta bir ömürsün
Zehirlenmiyorum artık sıcaklığında
Isıttığında doyan, tüten kömürsün