Tavan Arası Şiiri - Afet Kırat

Siyah imgeler düştü dün evin tavanından
Tepemizde tepinen geçmişin izleriymiş
Eteğini toplamış geçip gitmiş yanından
Öfkeyle kıvrandıran acılı gizleriymiş.
“İçimdeki küçük kız çık tavan arasına
Ebruli renkler ekle çatının karasına.”

Çok iyi tanımışım emir verdim dinledi
Yükseldi bir serçenin kanadından tutarak
Başarır sanıyordum inim inim inledi
Suskunluğa büründü sözlerini yutarak.
Çıktım hemen peşinden; “Ne oldu sana böyle?
Elin böğründe kalmış geçmiş ne dedi söyle.”

Zamanın gözyaşları bir göl yapmış tavanı
Çırpınıyor içinde gönderdiğim küçük kız
Akrepler esir almış bir anda yelkovanı
Onu güçlü sanırdım neden kalmış ki cılız?
Bulut ardına sinmiş gök kuşağı utanmış
Çınlatan çığlığımdan güneşin bağrı yanmış.

Atma dedi küçük kız geçmişin denizine
Acı yuttum bir anda bitiyordu nefesim
Rastlamadım orada mutluluğun izine
Gördün mü ne haldeyim acı kusuyor sesim
İçimdeki küçük kız, dedi; geçmişi unut
Kilitle kapıları yarında vardır umut.