Tavaf Şiiri - Yusuf Bilge

Dinlerdim bir zamanlar kendimi en derinden,
Aşkı öğrenmek için, özdeş alp-erenimden.

Sanki bir kör kuyudan seyrederdim geceyi,
Yusuf’ça zikrederdim 'ilk olgu'muz heceyi.

Saf tefekkür ipini sarkıtan biri oldu,
Aklımın kovasına beynimin teri doldu…

Bedenimin simyası kimyasına şah çekti,
Bu hâyali satrancın son hamlesi gerçekti.

Yaşadığımız çevre kalp gözüme perdeymiş,
Elifi kayıp nokta tükendiğim yerdeymiş...

Yorumsuz idrak ettim evrenin bilgesini,
İç dünyamda keşfettim gayb’ın sır ülkesini.

Özgün ruh bilincimin kulak verip sesine,
Zamanı geri sardım ilk nefes karesine.

Kâbe’nin derununda kıble gerekmez, bildim;
Gönlümü tavaf edip menfi yazgımı sildim.

YUSUF BİLGE