Tatvan Sevgisi Şiiri - Mehmet Cemal Saydam

Savrulur başımda sevda yelleri,
Kendimi sahilde, yalnız bulurum.
Önüme serseler bütün gülleri,
Yine de “Tatvan” der, serden olurum.

Yayılmış ki, Vangölü’nün düzüne,
Hayran kaldım, Eski Tatvan özüne.
Bir acına, bin vururum dizime,
Derdinle yanar ve kahrolurum.

Doğu’da bir ilin, güzel beldesi,
Binbir çiçek, binbir gülün destesi.
Kimsesizin, yurtsuzların kimsesi,
Unutma ha, hep sana sorulurum.

Önünde bağların, pirler durağı,
Kotum ve Urtab’ın, dertler ortağı.
Bitlis’e incisin, kalbe gül bağı,
Yarsam şu bağrımı, seni bulurum.

Seni aramadım bir başka yerde,
Bir demirbaşsın sen, kırık gönlümde.
Martıların uçuşurken üstünde,
Sevdamı harmanlar, sermest olurum.

Mehmet Cemal SAYDAM
__________________________________________________________

Bu şiirim, baskıya hazırlanmakta olan 'ACISIYLA YANMAK MEMLEKETİMİN' adlı eserimde de yer almaktadır.