Tatuskam' a Şiiri - Leyla Karkar

Uzundu gecelerim seni tanımadan önce. Her gecem sanki Sultan Süleyman’ın ömrüne eş değerdi. Bu dipsiz gecelerde; perdelerimin bile takati yoktu kapatsın duygularımı. Dağ başları gibi yalnızlığımı, yerle bir ettin bir anda.

Yalnızlığımın en acımasız, en uzun zamanında tanıdım seni. Adını ve fikirlerini öğrendim ilk anlar. Ama, zaman o kadar hızlı akıyordu ki; hangi arada isimlerimizle birbirimize hitap etmeyi unutup, isimlerimizin yerine güzel yakıştırmalar, benzetmeler yaptık anlayamadım. Yıllarca beslediğimiz farklı düşüncelerimiz kaybolup, yerini ‘biz’ ne zaman aldı hala şaşırıyorum doğrusu.

Evet yeryüzünde ki bütün güzel sözler sendin artık benim için. Acı tebessümlerimin bereketsizliği bile, senli yüreğimde ezildi gitti. İlk karşılaşmamızda yüzümüzde beliren ilk gülümsem, aramızda ki bütün uzakları yakın etti. O gün yaşadığım her ilk, ayrı ayrı evrimdi benim için. Sana bir sır vereyim mi? Hala ilklerde, hala evrimlerdeyim.

Ben sana, senden uzaklaştıkça yakınlaşıyorum. Bekçiliğini yaparken yalnızlığımın, şimdi duygularımın peşinde maraton koşan atlet gibiyim. Sevmek sabretmeyi bilmek, hatta beklentilerin son bulduğu bir duraktır ve ben bu duraktayım işte. Ne seni anlamayı, ne de anlaşılmayı bekliyorum. Beklediğim sadece bir şey var bu son durakta; çıkarsız, yalansız, sonunun neye varacağını bilmeden sevmek. Cüssemin katlarca fazlası dolmuş yüreğimle karşındayım. Hatta öyle bir dolmuş ki; cüssemden taşacak duygularlayım işte. Gel bizi yaşamaya, yaşatmaya, benimle beraber çık bu yola.

Her okuduğum, gördüğüm, duyduğum aşk sevgi yazılarının sonu gibi olmasın yolumuzun sonu. Hatta çıktığımız yolun sonu da olmasın. Aşk hayata dair işlenmiş en doğru suç ortaklığıdır derler. Benimle bu suça ortak olup, hayatın tekdüzeliğine, sıradanlığına başkaldırır mısın? Yani sözün kısacası, benimle bu suçu işlemeye var mısın?

Sensiz hayalini gözümün önünden silip, seni senle yaşamam dileğimle… Seni çok seviyorum TATUSKAM…

LEYLA KARKAR