Tatsız Tuzsuz Şiiri - Jale Keskinkılıç

TATSIZ TUZSUZ

Bu ne biçim yaşam
Tatsız,tuzsuz
Yağsız
Gözlerim kaybolmuş
Ellerim güçsüz

İnsanları,
Kalıplaşmış,donuşmuş
Daha şimdiden
Eskimiş kokuşmuş,
Yıllar önce yapılan iş kapışmış
Kapışılacak şey kalmadı
Sanki kalmış bütün
İnsanlar işsiz

Gözlerimde ne sevgi var
Ne minnet
Ne zamandır
Kalmışız anlamadım
Aşksız

Doğa unutulmuş
Tanrı gösteriş sanılmış
İnsan zavallı
Size diyorum
Yanlışsınız
Sadece yanlış

Doğa güzel
Tanrı içimizde
Biz gibi
Her insan bizimle
Dünya dolu varla
Yoksa bulacağız zorla

Gözlerimiz canlanmalı
Yüreğimiz dolsun aşkla
Çevremiz sarılsın gösterişsiz
Güzelle

Bu ne biçim yaşam
Ben yaşayamam böyle
Yüreğim kalamaz aşksız
Gözlerim olamaz
Her zaman cansız
Değil olmamalı
Ellerim güçsüz

Bunu böyle yapan
En çok sizsiniz
Parayı yaratan
Tutsak olansınız
Çizemiyorsunuz
Silemiyorsunuz

Gözlerinizden aşkı sildiniz
Çok sanılan
Azla yetindiniz
Yaptınız yaşama
Tatsız,tuzsuz
Yağsız
Kaybolacaksınız
Bu gidişle
Kaybolacaksınız
Zamansız

Jale KESKİNKILIÇ
11 Ekim 1977