Zennehar Yılmaz - Tatmaz Mı Sence Şiiri ...

Sanma yüreğimi sevgiye kanar bir ömür aşkın yolunu arar İçimi kopan nice fırtınam var kopmaya bir görsün yıkılma sakın Kabuksuz kanıyor her bir yaram ilacı olmadı yarayı saran Kanayıp duran yüreğe vurgun vurmakla kalmaz bu gönül Aşk mıdır yıkan gönül divanı ömrüme biçiyor birden fermanı Gözlerim akıyor kendi deminde yarınlar bu günlerin mateminde Gamsız kalmaz yürek sevdikçe duygusuz olur mu kalp sevilince İstemsiz sevdalar boğulmuş bende içimde ruhumu bedenimi de Pervasız sevince bu gönül aşkı tanıyıp tatmadı mı sence El ayak dermansız her bir düşüm de dillere düşme dimi aşkı içince Kapılmadım girdaplara nereye varacağını bilmeden dönence Yürek aşkı tatmadı mı sence, sence de seni sende sevince Kayıp olur gülden dikeni goncası içime tutuşur bir çam çırası Bedenimi eritip yok etmedi mi bir ömür uğrunda harcandı bence Aşk, aşk dedim ömrümü tükettim başka sıkıntı görmez oldu sanki gözlerim Sancılı ölümmüş aşk ile doğuş uyanış sanmışım, ölüm son yokuş Aşka tutuklu kaldım mı yoksa ebedi mahkûm mu sence Yok, ettim bedende atan kalbimi sevdalar saydım her atışında Hafızam bomboş bırakmışım sende bu gönül aşkı tatmadı mı sence Korkusuz olmuyor aşka düşünce sevmemiş bir yürek bulamamışım Kuytular köşeler başka biçimde aşkı bu yürek tatmaz mı sence Arayışta değil gözüm yaş ile isyanlı dilim infilak içinde Koparsın deli fırtına bedenim harabe gönlüm yıkıntı bedende Fakirim doğuştan sevgi içinde küpünü eşeler topraktan çıkar mı sence Varı yok bunun yürekte acıtan isidir dumanı sende ömürle biçilen Fermanı nerde dünyayı savurur gönül aşkı tanımadı mı aşkın içinde Tatmıyor dilim sevdadan başka tat ermeyen ömrüme bin bir feryat Aşkla yoğrulan âşıklar nerde bu yürek sevdayla boğulmaz mı sence İbadet saymaz mı yüreğim sevdasını secdesi aşktır tespih acısı Sabrını çekmez mi bin ömür gönlüme düşen ölüm olmadıkça Yüreğim ağlamaklı hatırladıkça yaşlarım dökülmez mi inanmadıkça Ebedi olmuyor aşklar doyunca ölüm ayırmaz aşk sonlanmadıkça…