TATLIYMIŞ MEĞER
Ölümün kokusu gelince Çin’den,
Candan daha tatlı değer kalmadı!
Eser kalmayınca imandan, dinden;
Candan daha tatlı değer kalmadı!
Açlık korkusuyla boşaldı raflar,
Ölüm kokusuyla başladı gaflar!
Nefsin arzusuyla dışlandı saflar,
Candan daha tatlı değer kalmadı!
Fani dünya sana kalsaydı eğer,
Bir tek cana değmez aldığı değer!
İnsan canı ne de tatlıymış meğer,
Candan daha tatlı değer kalmadı!
Şimdiye dek defalarca çağrıldık,
Bir virüsle birden bire doğrulduk!
Panikledik, bilinmeze savrulduk;
Candan daha tatlı değer kalmadı!
Bilemedik, tende cana eren kim?
Düşünmedik, tene canı veren kim?
Göremedik, canda canı deren kim?
Candan daha tatlı değer kalmadı!
Pir-î Fanî der ki; ecelim bilsem,
Var oluş gayemi, emelim bilsem!
Hak’taki payemi; amelim bilsem,
Candan daha tatlı değer kalmadı!
MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FANÎ)
25.03.2020 – İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 25.3.2020 23:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!