Tatlı Rüyalar Şiiri - Gül Arda

TATLI RÜYALAR

Gece kafamı kaldırıp gökyüzüne baktığım an,seni görür gibi oldum. “Ölenlerin yıldızı kayar”derler,ama seninki hâla oradaydı.Hatta sen oradaydın…Nereden biliyorsun deme.Oradaki en parlak ve en güzel yıldızın senin yıldızın olduğunu biliyorum.Gözkırptın oradan bana gülerek.Bakmak istemedim,gözlerimi yumdum önce; ama biliyordum.Sen o her zamanki inatçılığınla ve muzip gülüşünle oradaydın.İnatla gözkırptın iki-üç kez.Sonunda ikna ettin beni gökyüzüne ve sana bakmaya.Gülüyordun halâ.Zaten her zaman ışık vardı gözlerinde.Ve dudaklarında seni asla terk etmeyen bir gülümseme.Sen gülünce,ben de gülerdim her zaman.Ancak bu kez gülemiyordum.Korkuyordum çünkü.Güneşin doğacağından,ışığıyla seni kıskandıracağından,daha da önemlisi,seni kaybedeceğimden korkuyordum.Durup düşündüm bir an.Güneşin doğmasına daha çok vardı.Yanına gelmek,elini tutmak istedim,yüzün asıldı.Sonra güneş doğdu,ve seni kaybettim.Seni ikinci kez kaybettim! İkinci kez,yaşlarla doldu gözlerim.
Ama,uyanıp etrafıma baktım ki,hepsi rüyaymış.Sen ölmemişsin ve ben seni ne ilk,ne de ikinci kez kaybetmemişim.Hatta yanında uyuyakalmışım.Gülme! Bizler de rüya görürüz bazen.Gerçi bu rüya değil,olsa olsa kâbus olur.
Gitmek zorundaydım artık.Çok isterdim kalmayı yanında,inan bana.Sonra küçük bir öpücük kondurdum yanağına.Sonra da geri döndüm gökyüzündeki yerime usulca…Çünkü,biliyorsun,gökyüzünde olan; bendim aslında…