Tatlı, Mutsuz İhtiyarlar:

Benzemez aşkım ne Mecnun’un ne Yunus’un aşkına
Leyla da sevdi Mecnunu, Rahman da Yunus kulunu
Ben seni sevdim de sen kimi sevdin Allah aşkına?
Aşk yolu diye, dünyada yürüttün sırat yolunu

Sen cesurdun gittin Elif. Rüyamda, hülyamda kaldın
Gidecek bir yerim yoktu, bu şehri çok sevdim sandın
Dünyadan ahretten oldum, sınavım aşk olmasaydı
Kur’an-ı da hatmederdim Elif’le başlamasaydı!

Aşkı adınla tanıdım, çekip gitmenle özlemi
Seni gördüğüm ilk an, gördüm aşkın da suretini
Sesini duydum aşkın, baktım gözlerinin içine
Sen diye aşkı sevdim, aşk diye de sadece seni

Birbirini tanıyan kayıp iki yabancıyız biz
Yalan şu dünyada bana ait özel bir yalansın
Tek bir yanlışımın tüm doğrularımı götürdüğü
En başından kaybettiğim haksız, çetin bir sınavsın

Geçer geçer bu da geçer derken geçen yıllar oldu
Dayan, sabret giden döner dendi, gençlik dönmez oldu
Yaşım geçti, işim bitti. Son demindeyken ömrümün,
Artık dönsen neye yarar? Tatlı, mutsuz ihtiyarlar…