Tatlı meyva... Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Hani ya ne dedi dudakların konuşmadan?
Hep okşadın avuttun,
Gün oldu yaktın...

Vaay! ! !
Seni gidi sitemkar,
Seni gidi işvebaz,
Aah seni, seni şivekar.

Ah günahkar,
Riyakar,
Avutup durdun beni, yollarıma ışık serptin.
Her sabah doğdun pencereme,
Yaktın beni yaktın...

Senin açtığın yaraları,
Su, su serpti yüreğime

Füsunkar,
Yar...

Canıma yetti ayrılık,
Canıma yetti canım içi
Aydede gülüşlü yıldız bakışlı.

Sek sek sekişli,
Tatlı meyva
Yasaksın ya;

Vaay.

Deniz dedin ay dedin yakamoz, yakamoz umut verdin,
Ama hep bir sınır çizdin yasak koydun.
Gör de görme,
Sev de, sen sevme...

Senin hakkın ağulu; sana,
Ayrılık müstehak,
Sana dermansız dert,
Karasından sevda sana,
Al!
Yan yanabildiğin kadar,
Köprüden geçtin geçtin,
Düşmemeyi öğren!

Düşene bir tekme de al benden.

Vaay,
Niye tattırdın? elim yakanda riyakar,
Seni füsunkar,
Seni turfanda,
Almaya yetmez,
Param pul benim...

Canımın içi, canım içi hayat,
De ki al ye sen de tat,
Ama cennetten kovulmaya razı ol...
Ya talı meyve,
Karşılığında, cehennem,
Ya ağulu, ya
Cenneti bekle,
Sabırla koruk helva olduğunda,

İster şarabından tat ister yasak elmayı ye...
Cenneti bekle...

14/Aralık/2009/Bodrum