Tatlı Dil Şiiri - Oğuz Karabulut

TATLI DİL

Resmini okşuyorum, mutlaka bu sevincin.
Huzur’unu yaşıyorum, mutlaka bu sevincin
Sevinince ağlamak var ya, işte o zaman;
Anlıyorum neye vardığını sevincin.

Daha dün annemin, kucaklarında ağlıyorken.
Kimi zaman da hoş bakışlar karşısında;
Kahkahalar atıyorken…
Annenim sesiyle, ninnilerle uyuyorken.

Bir gün uyandım ve koyuldum yollara…
Uzun, uzun yürüyorken dalıyordum sırlara;
Sır dediğim, dayanıyor asırlara…
İlk dişim çıktığından beri, peşimdedir tatlı dil.

Nereden başlasam diye, düşünürken Munzurluğa.
Ailem tutarken kollarımı, yürüyordum Munzurluğa.
Ancak hep bir gizem sözlerinde, evet gözledim;
Anladım ki bunun adı, Tatlı Dil.

Ellerinde mendil, uykusuz geceler de annem.
Gözlüyor beni, anlamam ki kimdir, nedir el âlem.
Anlamını bile bilmeden, karıştım el âleme…
Ama hep tatlı dil ile, ulaştım el aleme.

Eller aldı beni, zaman ile kucaklarına.
Öpücükler sanki şevkat kazıyordu, yanaklarıma.
Kara sular, binecek derken ayaklarıma…
Tatlı dil ile koştum, ben hep yarınlarıma.

Konuşmayı öğrendim, korkuyordum kekelemekten.
Dilimi ısırıp ta küfrü basıp, adımı lekelemekten…
Ha, ne yalan söyleyeyim, evet zamanla ediyorum;
Ancak Tatlı dil’in hâkim olduğu, bir toplum diliyorum.

Şimdi dersinim eminim, ne çabuk öğrendin konuşmayı?
Zaman o kadar hızlı ki;
Unutuyorum, Kendim ile boğuşmayı.
Her tilki döndüğünde aklımda;
Unutuyorum, kendim ile konuşmayı.
En iyisi tatlı dil;
Odur tatlı kılan, her sevinçli buluşmayı.

Hep hayal ederdim, herkesle konuşmayı.
Annemin elinden tutup, bahçeler de koşmayı.
Arkadaş edinip onca derde, tasaya inat coşmayı.
Hep hayal ederdim, gerçekler ile konuşmayı.

Bir gün bu hayaller bitirdi, bu duruşmayı
Durgunluk çöktü nesillere;
Anlattı bana boğuşmayı.
Ancak hayat ile bilmiyordum uzun uzun konuşmayı.
İlk önce ailemden, sonra okuldan öğrendim konuşmayı.

Yazıyorum a ve z yi ellerim olduğunu süzene dek.
Emek vermekten gözlerimi yaşlar ile ben, büzene dek
Ve sürdürene dek yalanlarla, savaşmayı bilene dek.
Tatlı dil ile yaşayarak, mazilerim ölene dek.

Söz veriyorum ki, kalbimi dinleyeceğim.
Kader sabır verir ise, haklın önünde;
İnim, inim inleyeceğim.
Tatlı geçen her günü, bugün’e vereceğim;
Biliyorum Tatlı Dil ile yarınlara ereceğim.

ŞAİR: Oğuz KARABULUT