Tatlı Cadım Şiiri - Yılmaz Tosun

Tatlı Cadım

gecemsen gündüzüm ise sensizlik
olmasa rüyalar olmasa ızdırabınla geçen hasretin
olmasa beni benden alan gözlerin yaşanmaz be nefesim
sana öyle alışmışımki sana müptela oldum başımın belası
sana ben kul köle oldum be yüreğimin yarası

hani bir an gelirde hükmetmek istersinya deryalara denizlere
açılmak istersin köhne bir gemi ile
ben senin gözlerindeki denizlere hükmediyorum
hani an gelirde kaybolmak istersinya labirentin içinde
işte ben senin damarlarındaki en kılcal damarlarda kendimi arıyorum
ben senin parmak uçlarındayım ama sana dokunamıyorum be tatlı cadım....

çok özlemek nedir bilirmisin
hani çok isteyipte dokunamamak saçlarına
hani çok isteyipte sarılamamak boynuna sımsıkıca
hani sesini duyduğumda sanki piyangodan büyük ikramiyeyi
tutturmuş gibi sevinmek.
nedir bilirmisin tatlı cadım
nefes almak neki sen benim her soluyuşumda içime çektiğim
ve ciğerlerimde bıraktığım dışarı salmadığım oksicenimsin be tatlı cadı

çok sevmek nedir demeyeceğim
çünkü bunu senden öğrendim sevgiyide aşkıda hayatın anlamınıda
senden öğrendim be tatlı cadım inanki hayatın tadınıda
senden öğrendim senden başımın en tatlı belası senden
sen olmasanda sana dokunamasamda sende kalacağım hep bitanem sende..