Tatilde Özlem Şiiri - Kemal Çakır

Zor da olsa yine sabah oldu,
yine kuşlar uyandı,
güneş doğdu bu güzel beldede.
Her şey gün ışığında yerini aldı;
kimi neşede, kimi kederde
Ama sen yoksun her ikisinde de.

Bir başka yalnızlık doğuyor gönlüme
sana uyandığım her seferinde.
Gündüzler hüzünlü, geceler hüzünlü,
Güneş ne adam akıllı ısıtıyor,
ne de aydınlatıyor.
Ne ay gülümsüyor,
ne de yıldızlar göz kırpıyor.

Deniz bozmuş suskunluğunu
Vurup duruyor yerden yere kendini.
Meltem esmiyor ne yazık,
deli fırtınalara bıraktı artık yerini.

Gökyüzü hüzne boğulmuş,
sağanak sağanak ağlıyor.
Çiçekler açmış avuçlarını,
göz yaşlarımı topluyor.

Derin bir suskunluk,
yetimsi bir küskünlük var bütün şarkılarda.
Ne bir güfte, ne bir nota;
hiç bir şey kalmamış o zengin hafızalarında.

Sensiz;
bu son sabah,
bu son sessizlik,
bu son iç çekiş olsun yeter!
06.08.2012 Kemal ÇAKIR