Çabalayan, ağlayamayan yaşlı nine;
Yürütece koydular ömrü.
Yaşamak doksan artı sekiz sene;
Kim gördü bunu, gece ani kalk
Ve alacakaranlık pencere
Önünde yere düş diye...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
