........................bir elim "past" el, diğeri "future"; zamanı futursuzca boyarken...
o gün nursel'le buluştuk ateş gibi tuğlaları olan bir mekânda. kitabımı kısa süre önce hazırladığımız şarkılı türkülü buluşma gününde bilerek almamış, özel olarak buluşalım istemişti. ne çok şeyden konuştuk o gün... ne çok şeyden konuştuk o gün... kadınlardan erkeklerden, şiddetten… hastalıktan, çocuklardan, korkudan... şehirlerden, ülkelerden... yollardan söz ettik. tam da tahmin ettiğim gibi, bir kadın gününde kadınların rengarenk oluşuna dikkat çekmek için rengarenk elbisesini giyinmiş de gelmişmiş o tanışma gününde.
ben de rengarenk bir kitap imzalamıştım buraya gelmeden. içinde şarkıların geçtiği sayfalara şarkılı türkülü dizeler yazıp durmuştum bütün gün hızımı alamayıp. "şarkı çiziyor bir kadın" diyordum, nursel’e çizdiklerimde... "bir kadın avaz avaz şarkı çiziyor dünyadaki boşluğa"
evet, bir şarkı çiziyordu elim; kolumdan renk renk şarkılar akıyordu ben çizdikçe. kendimi biliyordum, onu biliyordum ama yine de hangimiz hangi kadındık birbirine karışıyordu algımda. o mu şarkıları sesinde tutuyordu da bana çizdiriyordu, ben mi çizgilerimde onun sesini elime geçirmiş şarkıya boyuyordum... görünen oydu ki, bir masanın başında sekiz saat sürecek sonsuz işaretli sohbetlerimizde ikimiz de içimizde birden çok kadın saklıyorduk. sözler vardı elbet masada uçan; ama asıl sesler vardı birbirinin içinde; yol güzeldi, yolculuk güzel... şarapları içtikçe sarhoşlaşacağımıza algımız açılıyordu. fark ediyorduk o gün ve o güne kadar fark ettiğimiz her şeyi. hangimiz diğerinin öğrencisi belli değildi. öğreteni yoktu yolun ama ikimiz de öğreniyorduk, ikimiz de öğretiyorduk yolculuğu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta