Tat Kalmadı Hiç Şiiri - Abdulvehap Hazar 2

Şimdi nasıl yazayım, nasıl söyleyeyim
Hayat denen şeyde tat kalmadı hiç
Huzurluyum mutluyum diyene güleyim
Hayat denen şeyde tat kalmadı hiç

Tatlı şirin meyveler bile çoktan bozdular
Otlar ,çayırlar ,güller sanki bize kızdılar
Ah şu insanoğlu var ya hepten azdılar
Tabiat denen şeyde tat kalmadı hiç

Bembeyaz berrak sütler mide dokunur
Adamın yüzünde meymenet yok okunur
Beş para etmiyor haysiyet ,şeref, onur
İnsanlık denen şeyde tat kalmadı hiç

Söz verip tutmayan serden geçerdi
Hiç kimsenin kalmadı öyle tasası derdi
Hoş sohbeti hasbihali herkes severdi
Adamlık denen şeyde tat kalmadı hiç

İhtiyarlar yaşlılar manasız bomboş
Gençleri hiç sorma içmeden sarhoş
Amaçsız gayesiz bir hayata gel koş
Yaşam denen şeyde tat kalmadı hiç

Abdulvehap kendine dersler çıkarsın
Kalbinin kandilini hemen de yaksın
Yolculuk çetindir hazırlık yapsın
Hayat denen şeyde tat kalmadı hiç