Zalim denen şu gurbet,
Yedide bitirdi bizi.
Yaş ilerlemiş olsada:
Bırakmadı yakamızı.
Hergün üzüntü var.
Hergün keder var.
Bügüne kadar kimseye;
Olmadı zalim gurbet yar.
Her saat, her dakika,
İnsan özler sılasını.
Ancak çekenler bilir:
Gurbetin zor cefasını.
Garip olur insan oğlu:
Gurbet ellerde kalınca.
Gülemez gurbette garip;
Güzel haberler alsada.
Herkes çile doldurur;
Gurbet elde yaşarken.
Bahçesi almaz yağmur;
Bolca yağmur yağarken.
Yaz ortasında üşür,
Gurbet elde gurbetçi.
Baklava yerken bibe;
Tat alamaz gurbetci.
Tarih boyunca gurbet:
hep üzüntü kaynağı.
Tedirgindir gurbetci:
Sağlam basmaz ayağı.
Kayıt Tarihi : 14.4.2009 10:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Sandıkçıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/04/14/tat-alamaz-gurbetci.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!