Tasvir Şiiri - Abdussamed Doğan

Yedi cihan bilir adını,
Kokun yedi tepeyi boğar
Gözlerin teslimiyetim dergâhında
İçimde aşkından kuvvet doğar.

Şu yokluk cüssesi denktir heybeme
Varlık sende, akıl sonda, kalp başta
Yanar alev alev gönül odalarım, emir tahtında
Eli aşkta gözü yaşta…

İçim kazan kaynar gülüşünde
Yüzünde ay ışığı örtüsü
Dervişin fikri olsa adın,
Zikri olur adım
Kudretim; gözlerinin büyüsü…

Kanatlarımın heybeti eteğinin yamaçlarından
Âlem-i cihandaki hiçbir güzellik sensiz anlatılmaz
Ben hazırım da sana,
Gelişine dağ dayanmaz…

Bin bir çeşit renk mevcudiyetin
Şehrinde mecnunlar, şehrin Leylâ
Sana yürür bu kervan
Yüzünde bin bir dua
İçimden düşen bin parça…

Filizleniyor toprak, belli ki ayak basmışsın.
Güneşi sen sanıp bir miktar sarılmışım.
Hâlâ korur iken gülüşlerin fethettiği surları,
Ben küre-i arzı cennetten bir damla sanmışım.