Taştım Toğrağa Düştüm Şiiri - Halil Topaç

Elimi bağladılar, taş bastılar bağrıma.
Keşke haklı olsalar, hiç gitmezdi ağrıma.
Haklı haksız bakmadan, henüz yirmi yaşında
Öyle çok yordular ki, daha yolun başında.

Gamzelerim gül idi, yaşlara çanak oldu.
Tebessümün yerine, gözyaşlarımla doldu.
Öyle korkuttular ki, yazık günah demeden.
Düşlerime girerdi, korkar oldum gölgemden.

Bir köşeye çekilir, yapayalnız ağlarım.
Gücüm bir bana yeter, saç başımı yolarım.
Kaderimi yazan güç, nerde kaldın nerdesin?
Bunu bana yazdıysan, olana sen sebepsin.

Sence ben yaşadım mı söyle bana ey kader?
Neden onları değil, bir tek beni mahveder.
Söğüt ağacı gibi, eğildikçe eğildim.
Eller eğdikçe beni, ben kendimde değildim.

Kaldı mı yaşanacak, bir korku bir heyecan?
Kaldı mı ki acıya, dayanacak bende can?
Hiç bir şey fayda etmez, kabımdan çoktan taştım.
Size gerek kalmadı, taştım toprağa düştüm.