Acıklı bir nağmenin tutkusunda
ağır aksak adımlar
gibi simdi nefes almak,
- özgür ve tutsak -
Kurak mevsimlerde
ninni söyler duyularına
taşi kaynatip kaynatıp
bağrına basarak..
Doyurur mu yüreğini
- pişmiş yürekten taşlar -
haberi yoktur Ömer'in..
Ah ne zordur
o iklimsiz sabahlarda
yağmurların altında
açlıkla yaşamak..
Nasıl da sevdâlıdır şimdi,
nasıl da korkak! ..
Bilir misin hiç
zehirli bir ummânın içinde,
bir katre misali
sarsılarak,
yanarak
umutla
nasıldır
yasamak..
Kayıt Tarihi : 12.6.2014 01:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Funda Gökçen](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/06/12/tastan-kalpler-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!