Tastamam Değil İşte Bu Hayat

Siz hiç eksildiniz mi?
Eksilmek nedir bilir misiniz?

Yetmiş yaşında bir adamın,
Dört yaşında ki öksüz bir çocuk gibi masumca,
boyun büktüğünü gördünüz mü hiç?

Elini kocaman açıp göstererek;
- Beş ay oldu,
- Alışamadım be yavrum onsuzluğa.
- Onsuz adım atmak bile ağrıma gidiyor.
Dediğini duydunuz mu hiç?

- Evde yapayalnız duramıyorum,
- neye elimi uzatsam,
- onun kokusunu duyuyorum.
- Her yanda onun hatıraları var.
- Belki kafam dağılır biraz diye,
- çocuklara gideyim dedim bu akşam.
Dediğini duydunuz mu?

Yetmiş yaşında ki bir adamın,
karbeyazı sakallarına süzülen
gözyaşlarını sildiniz mi hiç?

- Üzülme be amcam!
- Bak sen üzülürsen o da üzülür sonra!
- Ben onların gittiklerine inanmıyorum hem,
- Onlar bizi bir yerlerden
- Seyrediyorlardır, ben buna inanıyorum.
Dediniz mi hiç?

- Kolay değil be yavrum,
- tam elli yıl
- aynı yastığa baş koyduk onunla biz.
- ne zaman ona çok ağlasam,
- o gece rüyama geliyor,
- sessizce bana gülümsüyor.
Dediğini duydunuz mu?

Yetmiş yaşındaki bir adamı,
Bir çocuk sever gibi
kucaklayıp sevdiniz mi siz hiç?

Siz hiç eksildiniz mi?
Eksilmek nedir bilir misiniz?

Tamam kabul ediyorum.
Eksilmekte hayata dairdir.
Ama Yeter ki;
Eksilirken çoğalmasını becerebilelim.
Çünkü her zaman,
tastamam değil işte bu hayat!

Adnan Şahin
13.03.2010