Taşra Gülü Şiiri - Cevdet Dino

Levente

Vaktinden önce çalmış çanlar,
Engelli bir sürgüne devirir yüzünü
Lal mısralar dizilir dilimde
Söyleyemem nedamet var gönül seferimde.

- Konyak şişelerinden biri, yarım, sol cebimde
Islak hissederim tenimi güneşin altında
Kırmızı mürekkep bulanır sözcüklerime
Anlayamam hiçbir yudumu kadehlerin içinde-

Her yanı pusu, cahiller gülme deminde
Çırpınışları ve kahkahaları acizliklerinden
Bilmezler diriliş ve fedakarlığı
Uzaktan bir çocuk acır onlara gönül telinden

Bir dost uzatır elini, böler karanlığı meş’alesi
Bıyıklarından anlaşılır eğitim süvarisi
Terli avuçlarında tomurcuklar
Ekecek tarla arar göğün alt zemininde

Ey dostum, önce zararlı otlar biçilir,
Hasat mevsimine varmadan
Boy vermez yoksa hiçbir filiz çöl ikliminde
Yer, bitirir bu zalimler açılan her goncayı
Zannederler ki kaktüstür, taşra gülü lale
Bu reziller, kendilerinden bile avare!

-Can baba der ki sıçar göle manda
Bunların ne farkı var boktan yana
Bir süreçtir sıçmak, öğütülen gıdadan sonra
Malak da bir yavrudur, sinek kapsa da daldan! -

Mevsim yağmur getirmez mi?
O an çekersin kökten dikenleri
Toprak direnç göstermez verir kökün hepsini
Söküp atılır kepazelikler… azı soytarı, çoğu serseri!

Hiçbir gül dikensiz değildir!
Bağban bilir işini
Kanatmadan budar tenlerini
Pak eder, yıllardır solgun kalmış nefeslerini!

Belki, yeni bir sürgüne uzanır dilim
Ama güllere kıyılmasına razı kalmaz elim
Tan vaktinde bir curcuna…
Cebimdeki konyak dökülmüş sol avcuma!