Taşova Şiiri - Nuh Comba

Henüz üç beş gündür huzura erdim
Sevgin katık oldu gönlüme serdim
Aşkın şarabından bir yudum verdim
Gönlüme kasvetin çöktü Taşova

Aklım sanki firar gönlüm budala
Sen yoksan yanımda ömrüm mıdara
Resmine baktıkça derin bir yara
Canım acıtıyor yaktı Taşova

Yakma beni gülüm donsun bu yürek
Sen varsan menzilde dağlarda dölek
Beraber ağlayak beraber gülek
Huzur gözyaşıyla coşsun Taşova

Darmadağın oldu pes etti beynim
Keşmekeş içinde kayboldu zeynim
Harınla yanıyor tutuştu göynüm
Yalgın aleviyle tütsün Taşova

Hayalimde kaldı vurgun bakışın
Ilık ılık yaktı sıcak akışın
Sözünden savruldu amber kokuşun
Beni mest eyledi büktü Taşova

Sen orda öksüzsün ben burada yetim
Dermansız dertlerden çürüdüm hiçim
Bir günün içinde hep ayrı biçim
Gönlüm ar eyledi bildim Taşova

Perşembe günüydü aldım kalemi
Bir sigara yaktım saldım elemi
Bindim kıratıma tuttum yelemi
Bekle geliyorum yandın Taşova

Hasretinle kelam kalemde biter
Yeter Allah için zulmetme yeter
Ben zaten çekmişim dünden de beter
Yüreğin taşmıdır zalim Taşova

Nuh Comba