Taşoluk Köyü Şiiri - Mahmut Kızıloğlu

Kuzeylerin yamacına serdim sevdamı
Güneş görmemiş duygularım var benim
Bilmem ki nasıl anlatayım seni
Dile gelmeyen sözlerim var benim.

Yüreğim Kayışkıran’da Tiridi’de
Çocukluğum koşuyor kurudere’de
Kanıyor yaralarım, Devre dağı geldi üstüme,
Dinmek bilmeyen efkarım var benim

Musa çayırlarında futbolun tadı,
Kanlı gölün efsanesi korkunun adı,
Huzura açılan pencere Soğuksu’yun şanı,
İçimde yanan özlemlerim var benim.

Harman yeri; bayram, düğün, şölen, seyran yeri,
Bar tutan, güreş eden yiğidin meydan yeri,
Taşoluk dediğin; adamlığın insanlığın harman yeri
Methiyeler dizmeye değerlerim var benim.

Karşılıklı iki mahalle, ortada mezarlık,
Mezarlık duvarına yaslanmış Cevdet dedem kaşları çatık,
Ne kadar çatık olsa da kaşları, yüreği pamuk,
Sırtımı dayadığım dağlarım var benim.

Rüzgarda uçuşan dizinde sakalları,
Sohbeti güzeldir bitmez tatlı takılmaları,
Huzur verir adama Dadaş dedemin bakışları,
Toprağa düşmüş çınarlarım var benim.

Çocukla çocuk büyükle büyük o Hamza ağa,
Alamancı kendisi, köyün neşe kaynağı,
Dev bir adam fötür şapkalı, pala bıyığı,
Kaybolup gitmiş neşelerim var benim.

Sesi sedası çıkmaz iyiye kötüye karışmaz,
Sevecen bir adam kimsenin kalbini kırmaz,
Süleyman dedem başka eşi benzeri bulunmaz,
Gözümde dinmeyen yaşlarım var benim.

İnce bir bıyık, dudağında hep yarım bir cigara,
Hiç görmedim düştüğünü bir kez olsun efkara,
Vallahi komik bir adam, ahh Yıldırım ağa
Sararıp solmuş gülen yanlarım var benim.

Ahmet dedem, Halis emmim daha daha niceleri,
Hepsi ayrı bir değer hangi sözle anlatayım hangisini,
Hangi suyla söndüreyim içimdeki hasretlerini,
Dermanı olmayan dertlerim var benim.

Taşoluk Tortum’un nadide bir güzel köyü
Orda hasıl oldu Kızıloğlu’nun soyu,
Eksik olmazdı bir vakit düğünü toyu,
Şimdi virane olmuş evlerim var benim.