Taşocaklı Karkın Şiiri - Cemal Eroğlu

Devlet baba devlet baba
Kıyma küçük ormanıma
O kadar da hovardaca
Çakıl dökmüşsün her yana

Çamlıbel yakın bucağı
Ararız ana kucağı
Bizim ocak başka ocak
Yere batsın taş ocağı

Dinamit evleri sallar
Ekin çayır tozla dolar
Ne leylek var ne de keklik
Böcek-kuşlar hep kan ağlar

Kalmamış dağlarda çiçek
Tozlar dolmuş köşe bucak
Terkedilmiş köyün sonu
Demek ki böyle olacak

Gelenler var sağdan soldan
Amaçları belki talan
Seni bu halde görmeye
Dayanır mı insan olan

Badem kendin korumamış
Damlalıç ta su kalmamış
Sahip çıkan olmayınca
Topçuluğun taşla dolmuş

Kalmamış yukarda ören
Şaşar kalır seni gören
Onmasınlar şu dünyada
Han’ından taşlar götüren

Ali kağan el arısı
Kalmamış çiğdem sarısı
Aşağıda üç-beş evin
Can barınmaz boş yarısı

Ne kuyu kalmış ne dere
Ne madımak ne de sele
Bazlamayı bilmez olduk
Bıçak olmuş şu gatdere

Ne karkınlar var ülkede
Senin yerin bak şosede
Övünürler adın ile
Talan etmişler gene de