Taşlık Şiiri - Mehmet Ali Seyyidoğlu

İnsanın ağbisinin olması çok güzel bir şey,
Ben hep yaşadım bu güzelliği;
Özellikle ortaokul çağımda,
Bana yan bakan, söz söyleyen olunca
Hep yanımdaydı Onların adı ve ağırlığı:
Bilicimin en özenli yerinde isimleri yazardı...

Zararından döndüğüm kar hesaplarım,
Gençliğin kopardığı fırtınalarım,
İlk aşkımdaki acemi zamanlarımın hepsine şahit oldu Onlar
Ve bir Onlar bildi zayıf yanlarımı...

İnsanın ağbilerinin olması çok güzel,
Sağlam bir duvar gibi,
En bitik hallerinde Ben buradayım! diyen bir el görmek omzunda,
Çocukluğunu-aptallığını-
Hayatın henüz törpülemeyi başaramadığı yanlarını-
Haylazlığını-yaramazlığını bilen
Ve güvenebileceğin yegâne kişiler olduğunu bilmek yanında çok güzel...

Aynı karnı paylaşmış olmanın verdiği rahatlık,
Huzur, sırlar ve sabırla...

Benim ağbilerim hiçbir kavgada yenilmedi,
Tüm ortamlarda en iyi konuşmayı Onlar yaptı,
Çaresiz hiçbir anları olmadı,
Hep bir çare bulundurdular zor günler için ceplerinde;
Biraz abartmıyor musun?
diyenler vardır belki içinizde,
Ama kimin ağbisi dev değildir ki gözünde,
Hep hazır oldular benim için ölüme...

Ben sözü de - suskunluğu da Onlardan öğrendim,
Ölürken sebebin önemli olduğunu,
Mazlumun yanında olmak gerektiğini zor gününde,
Büyüdükçe küçülmenin asıl büyüklük olduğunu...

İnsanın karındaşı olması çok güzel tüm mahremiyetiyle...

Büyük ağbime hepimiz hayrandık,
İş bitiriciliği, cesareti,
Hep gözlerinin içine bakmasına hayatın;
Oysa ceza evi ve gurbette bırakmıştı gençliğinin önemli bir kesimini
Ve sanırım biz hep Onun büyümeyen
Ya da büyümek istemeyen küçük kardeşleri olarak kalacağız...

Ne olduysa oldu işte,
Yaşamın birçok dikenli bahçesinden geçtik,
Kendi değirmeninde öğüttü her birimizi hayat...

Ne olduysa oldu,
Büyümüyorum artık;
Kaçkın bir yaşlılığa kurulu zaman,
Keskin duyarlılıklara,
Birbirini daha çok anlamaya,
Yenilgileri kavramaya,
Suskunluk ve aşk alaşımlı anlara,
Vedalara alışmaya,
İhanet ve sadakatin kardeşliğine...

Ne olduysa oldu
Ben otuzuma yakın,
Sen elline,
Taşlık yolunda hayatın devam ediyoruz
Herkes kendi hikâyesinde;
Taşlık da olsa çok güzel aynı yolda yürümesi insanın ağbisiyle...

25 Mart 2007 / 11:38
29 Mart 2007 / 12:11
İstanbul / Fulya