Taşların Efendisi Şiiri - Kazım Başekmekçi

Mehtaplı bir geceydi.
Ufacık bir Karadeniz Kasabası'nda
Yakamozlar topladım avuçlarımla.
Biliyor mu sun?
Hep sen vardın dualarımda.
Dudaklarımdan düşmedi o altı hece.
Tırnaklarımla kazdım sahile,
Haykırdım yıldızlara seni bu gece...

Dalgın bir geceydi,
Yeni sayfa açmak istedim,bakışlarımla.
Dalgalar ucu kanamayan bilmece.
Yitirdiğim sevdamı aradım sahil boyunca.
Ağzı köpük köpük olmuştu Karadeniz'in
Yüreği taş kesilmişti bu gece.
Yıldızlar birer birer kayarken denize,
Ay ışığı içtim gözlerimle...
Göstermedi seni bana göklerin efendisi.

Suskun bir geceydi.
Lakin ben depremler yaşıyordum yüreğimde.
Taş binalar sırtımdan vuruyor.
Bütün enkazlarda ben kalıyordum,bu gece.
Yalvardım yakardım olmadı.
Çıplak ayaklarımla kokumu gönderdim denize.
Sular kabardıkça kabardı.
Dalgalar deniz kızlarını taşıdı sahile.
Bütün yıldızları koparıp gökten
Gömdüler derinliğine.
Göstemedi seni bana mavilerin efendisi.

Mehtaplı bir geceydi.
Dalgın bir geceydi.
Suskun bir geceydi.
Asi bir geceydi.
Ve isyan ettim bütün efendilere.
Kırgın kum taneciklerini,
Arkadaş edinip kendime.
Tırnaklarımla dilekçeler yazdım sahile.
Dalgalar alıp götürdü yazdıklarımı.
Hep benden di ya kopan,olsun!
Bir gün anlayan olurdu sızılarımı.

Bundan böyle,
Benimde temyizde bekleyen bir aşkım,
Tahammül denizinde,bir içimde olsa,
taşmayan bir sabrım vardı.
Ya sevinecektim!
Çilem sona erecekti.
Ya da o mehtaplı gecede,
Suya fırlattığım taş,
Bağrıma geri dönecekti.

Biliyorum,
Yine sensiz yaşayacağım.
İşte o taşı sen diye,
Bağrıma basacağım.
Ve ben...
Taşların efendisi
Her uzvu taşlaşmış,
Bir beden taşıyacağım.