Altındayım yağmur süzülen toprak damın
Bilmezdim, müraisi de olmadım bir makamın
Ne süslü ceketim oldu, ne yaldızlı elbiselerim
Altındayım yağmur süzülen bir toprak damın.
Fırtınaya tutulduğumda yırtık bir ceketim vardı
Ayaklarıma taş batardı koştuğumda
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Şairi şair yapan yokluklar... Mükemmel bir anlatım. Çok severek okudum. Saygılar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta