Taşlara Yazardım Kömürden Şiirler

Altındayım yağmur süzülen toprak damın
Bilmezdim, müraisi de olmadım bir makamın
Ne süslü ceketim oldu, ne yaldızlı elbiselerim
Altındayım yağmur süzülen bir toprak damın.

Fırtınaya tutulduğumda yırtık bir ceketim vardı
Ayaklarıma taş batardı koştuğumda
Kargaların şarkısıyla başlardı şarkım
Çivit derelerde yıkardım yüzümü
Aynam yoktu avuçlarımdan bakardım yüzüme
Taşlara yazardım kömürden şiirler.

Şaşa'alı sofralarda oturmadım
En başta oturan sırtı kalın beye,
bir mürai bakışı da fırlatmadım.
Bakışlarımı içime çektim hep
Nefesimi dahi sakladım bu keşmekeşten
Hem eş, dost, hem kardeşten.

Hep susturdular ta çocukluğumdan beri
İlk dayağı babamdan yedim
Söz gümüşse sükut altındır dediler
susturdular, ruhumuzu yaraladılar
Hep sustuk, pustuk o gün bu gündür.
Cam bilyelerim, oyuncaklarım olmadı benim.

Fırtınaya tutulduğumda yırtık bir ceketim vardı
Ayaklarıma taş batardı koştuğumda
Kargaların şarkısıyla başlardı şarkım
Çivit derelerde yıkardım yüzümü
Aynam yoktu avuçlarımdan bakardım yüzüme
Taşlara yazardım kömürden şiirler.