Taslara vuran aci ! Şiiri - Neslihan Akay

Hatice: “Babanız içerde şiir yazıyor

diye, çocuklarımı sessiz ağlattım ben.
Şimdi anlıyorum bazı gidişlerin
neden ayrılık olmadığını.
Bir ayrılığın olacağını bilerek
yaşamakla ne zaman yaşanacağını
bilememek kadar yabancı kaldım.
O boşluğu ne doldurur derseniz,
okunmamış şiirler derim."
ღ ღ ღ
Şükrü: "Hatice!"
Hatice: "Ben Leyla’yım!"
ღ ღ ღ
***Ürperdim. Yol kayboldu. Ay sustu.
***Rüzgâr bütün yapraklardan çekildi.
ღ ღ ღ

Şükrü: "Yalnızlık işte!"

Hatice: "Yok! Sevmek arzusu! Bir tek
ölüler yalnızdır!"
ღ ღ ღ
***Bir daha ürperdim. Gülümsedi.

***Su gülümsedi. Kedi kalbime yürüdü.
ღ ღ ღ
Şükrü: "İnsanlar! Konuşmuyor Dinlemiyor.
Herkes bir top pıtrak ötekinin ağzında"
Hatice: "Korku! Bilmek korkusu
Anlamak korkusu. Yaşamak korkusu"
Şükrü: "Hatice!"
Hatice: "Benim!"
Şükrü: "Ölüm yok!"
Hatice: "Yok! Yalnızlık bile yok!"
ღ ღ ღ
**Bir tuhaf ayrılık bu!
ღ ღ ღ
Şükrü: "Gitmemişsin.
Birazdan geleceksin.
Varsın ve yoksun."
Hatice: "Aynaya bak.
Duvara bak. Sokağa bak.
Gözyaşıyla yazılmış bir yazıyım yüzünde.
Her bir kirpiğinde
iç geçiren zaman benim.
Sokaklar kalabalık ama odalar benim.
Sana bakan herkesin gözbebekleri benim.
ღ ღ ღ
Şükrü: "Ömür hanim!"
Hatice: "Ben Leyla'yım"
Şükrü: "Ömür hanim!"
Hatice: "Benim! Yalnızlık yıkıcı!"
Şükrü: "Bilmem mi! Hele geceleri,
hele sen evdeyken."
Hatice: "Yazıyor musun?"
Şükrü: "Döne döne! Yazmazsam bir daha
öleceksin. Yazmazsam seni sevemeyeceğim.
Dünya yetmedi.
Mezarda bile yalnız bırakıyorum seni.
Biliyor musun Hatice,
şimdi binlerce Ömür Hanım seni seviyor
Ben binlerce Ömür Hanım’ı seviyorum
Binlerce güzellikle büyüyorsun!
Sana layık bir ölü olmak
için çırpınıp duruyorum!"
ღ ღ ღ

**Şiir diyalog şeklinde tasarlanmıştır**
Şair: Şükrü Erbaş rahmetli eşi
Hatice Erbaş İthafen