Bazen görürsün
taşlardaki
bir devinimi,
dilsiz,
konuşan gene de:
sendin bu,
bir silahı savururken,
yabanıl hayvanlarla boğuşurken,
dinlenmeye geri gelmişken evine,
evini yöneten
sıcaklığa doğru
uzatmışsın elini.
Orada duruyorsunuz
birlikte,
sen ve yavruların,
ve çağırırsınız,
ışığa karşı
giderek yükselen külrengi
bir yazın sesleri,
katılaşmış,
tutsak düşmüş sessizlikte:
taşlar.
(“Ağaç, Kuş ve Öküzler”den, 1980)
Erik Stinus (1934-2009, Danimarka)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 17.5.2010 21:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!