Taşlar Şiiri - Semra Saraç 2

Güneş özgür ve gür
yansımalarla taşladı insanı
çehremizde çok yıllar yaralı

nasıl öldüğümüzü nehir söylüyor
gömüldüğümüzü halkası sönen taş
bütün söylevleri ülkesizlik üstüne
karanlıklardaki ay üstüne
gün görmemiş kemiklerimiz üstüne

kaygıdır uyandığımız periyot
gece günün dişli çenelerinde
amansız canlı cansız

azgın kayalar arasında
kanatlanmış gördüğümüz larva
ellerimizin muhayyel çırpınışı...
savrulur görüldüğümüz göktaşı
(göktaşı ufacık insan uzaylı arzlı)
değirmen dünyada bir Don Kişot

başa dönseydik başağa
taşlar arasında kalmanın sonu yok