Taşlama (Basri) Şiiri - Ahmet Kurt

Çift yönlü bilenmiş kılıç elinde,
Bütün kinlerini kusuyor basri.
Bir tatlı hitabet var ki dilinde,
Düz yolda giderken şaşıyor basri.

Boyu ve endamı, kisvesi güzel,
İnsana bakışı, duruşu özel,
İnce ve derinden vuruşu güzel,
İpleri yağlamış asıyor basri.

Azrail olsaydı demezdim aman,
Cakası yerinde yaman mı yaman,
Varıp beylerine söyleyin hemen,
Bütün çöplükleri deşiyor basri.

Horoz mu kesildi, sesi gürleşti,
Süslenip boyanıp başa yerleşti,
Dikti kulağını birden sertleşti,
Şimdi urganları kesiyor basri.

Madalya, kupalar ve şiltler verin,
Düşmüş bir kuyuya derin mi derin,
Burda gizli bütün cevheri aslin,
Lağım kuyusunda şişiyor basri.

Gazına basınca hızı alınmaz,
Yüzüne bakıpta yakın varılmaz,
Öyle bir koku var orda durulmaz,
Sanki rüzgar gibi esiyor basri.

Aman ha dikkat et ve uzakta dur,
Batmasın gövdene diken ve çöğür,
Saltanat bitecek, biter bu devir,
Ayakları yandan basıyor basri.

Necaset demişler öteden beri,
El ile tutulmaz, alınmaz geri,
Şimdi sırasıdır tam geldi yeri,
Bütün sayılanı taşıyor basri.

İltifat değildir dediğim sana,
Ne desem az gelir inan ki sana,
Yaratık da desem yakışmaz sana,
Melanet içinde yaşıyor basri.