Avanak Şiiri - Hasan Özünal

Övgüyle sövgüyü karıştırma sen, bak;
O dediğin adam, tam bir avanak.
Göğü mızraklayıp, tutar şer işe çanak
Beş tur boşluk var kafada, biraz da çatlak.

'İçkisiz sofraya oturmam ben hiç' der,
Rakı sofrasında hep kardeş etini yer,
Boynunda bir yular eksik, sırtında semer
Ahlakta edepte tam inatçı bir katır.

Kul hakkı bilmez hiç, Hak'kı tanımaz,
Din iman toz duman, edep kazımaz
Cehennemde yansa, şavkı farımaz,
Çıkmaz kiri keselese de kırk natır.

Yalanı iş edinmiş, dolanı sanat,
Ölümü yaşıyor hep, tanımaz hayat
Akıllı geçinir atar bol keseden fakat;
Ağzından şer akar, sözü lafı güzaftır.

Doğrunun düşmanı, güzelin celladı,
Yıllar yılı hep şeytanı, hep batılı kolladı,
Kötülükte şeytanı bile üç beş solladı
İşi hep bozgunculuk, fitne fesattır.

Toplumu hor görür, inancı düşman,
Elinde olsaydı, katliam eylerdi ferman
Hasta değil münafık, olmaz hiç derman
Toprağa girmesi, kurtuluşu için fırsattır.

(02/2009)