Taşlama Şiiri - Ümit Kilislioğlu Özger

Dün annem Bahçelievler’de
Şekerci dükkânını bulamadı
Çünkü “sweetland” olmuştu adı
Ev uzaktı, sormaya gidemedi
Ama gel gör ki telefon da edemedi
İnsanın canı buna yanmaz mıydı?
“kontör”ün sayaç olduğunu bilseydi hiç kullanmaz mıydı?
Yer yorgun ayakları altından kaydı
Türkiye’de yaşıyordu ya, yabancı dil bilmek zorundaydı.

Takı, koku yerine
Beceremedik ya, parfümeri, bijuteri demeye çalıştık
Asla inemedik derine
Biz bu yüzeyselliğe pek fena alıştık
Dünya ilerledi sanatta, bilimde biz görmeden baktık
Yıllar, yıllar süren bir gaflete daldık
İçeriği bir kenara bırakıp sadece isimleri aldık
Sanatçı adını verip ortaya
Cahilleri saldık.

Dostlar! Kendinize gelin! Nereye bu gidiş?
Önüne geçebilir miyiz bu selin? Bitti mi iş?

Mevla’mın verdiği akıl ne için?
Yükselmek mi, alçalmak mı? Siz seçin.

(Türk Dili
Dil ve Edebiyat Dergisi
2002 / I. Sayı 607. Temmuz 2002)