Taşlama Şiiri - Hüseyin Çarkıt

Aman çocuk doğurman, bozulmasın tipiniz,
Nerede bir şenlik var, orda olur topunuz.
Biriniz hepinizdir, aynı tiptir hepiniz,
Gerdir yüzünü nine, genç kalasın dünyada,
Yaşın yetmişi bulmuş, daha gözün aynada.

Çocuğa kim bakacak? Sen kalmışsın ortada,
Her akşam bir toplantı, her gün başka partide.
Kantara çeksem seni, hafif gelin tartıda,
Aç gez, perhiz tut abla genişlemesin kalçan,
Enayilik eder de terk eder seni kocan.

Yaşı altmıştır beyin, sen ki yirmisindesin(! ?)
Her yıl değiştirirsin, daim yenisindesin.
Dünya bir okyanustur, sen de gemisindesin,
Kaptansın ablacığım, emrinde tayfaların,
Kitabı yırtıyorlar, dağıldı sayfaların.

Yelkenlerini indir, işte göründü kara,
Gençlere açacaksın, yara üstüne yara.
Aç ablacığım açıl, boş ver namusa ara,(! ?
Çeşit çeşit karıştır yağı, kaymağı, balı
Aldırma söylentiye, yaşam böyle olmalı(! ?)

Flörtün çok oldu mu, artık sen de yıldızsın,
Gece eniştenlesin, gündüz ona baldızsın.
Boş ver kırkı, elliyi; sen on beşinde kızsın,
Giy gelinlik, taç-duvak, yeniden gör gerdeği
Bir kez daha kandırın kocan gibi erkeği.

Masumiyet yürekte, her yaş ayrı özeldir,
Kadında iffetlilik, insanlıktan ezeldir,
Erdemli ihtiyarlık çocukluktan güzeldir
Her şey gelip-geçici, hoş bir seda kalmalı,
Yetiştirdiğin evlat yurda feda olmalı.