Taşkın Şiiri - Enver Levent Batur

_ Hüzünlü bir yağmur sonrası eski bir albüm gibi
muştulu sanrılarla dokundukça özlem

ağaran saçlarıma şakaklarımdan
ve onurla açıldıkça alnım şafaklara

daha da
yorgun kalkıyorum yatağımdan şimdi
adalet.

_ Uzaklaştıkça birbirimize
sahilde

gece ağır bir bulut gibi iniyor karanlık şehrime
yokluğunda yangın yeri akşam

gök yırtılıyor en derin yerinden
yoğun bir sağanak
ağlıyor sanki kaderime.

_ Bir taş kaydırıyorum denizde
en yassısını seçip nasırlı ellerimle

kayboluyor hep bu sahilde tüm emeklerim
hayat bize neden bu kadar zor ki

Orhan Velinin dediği gibi
kuyruk sallayanlara
böylesine kolayken.

_ Bazen gülüyorum kendime
-sizin yerinize de-

sahilden sular çekilince gelgitlerle
tek karıncayı incittiysen bile

erdemi anımsatır sana
belki bu Haziranın yedisinde
beş bin yıllık taştan akan su katarda önüne.

_Enkidu!
sarmal yılan
kuyruk yiyen döngüsünde
...