Taşıyamazsın Şiiri - Devrim Ser Çindemir

Sokaklarca süpürülür bedenim
Benim olur tüm ayrılıkların bileşkesi.
Salya sümük ağlayışımdan,
Tiksinip acıyamazsın.

Kör dövüşüdür gündüzlerim.
Alkolik bir gülüşüm
Cezası ağır kalkar masadan.
Önderliğim belalara götürür bedenimi.
Uçurumlar biriktirerek yürür kimsesizliğim.
Keskin haberler düşer manşetlerime,
Tacizlerim çoğalır tanışmalarda.
Sesler çıngırdaklaşarak üşür,
Ben düşerim.
Dipsiz bir kumbaranın kara deliklerine.
Tezgâhlara çıkar adamlık.
Siftahsız kapanır pencereler.

Gözleri olsa da söylese kitapların,
Mantar gibi bitmesini koyu sarsıntıların.
Yırtar gibi gitmesini
Dikenli tellerin peşi sıra.
Kanlı vadiler bırakmasını yüzümde.
Her umut erken ayrılır,
Her sevda erken boşalır.
Bir bayram sabahı,
Yırtıklarımla kalırım, perişan.
Utanıp yanında taşıyamazsın.

Varoşlarda baliciler çeker ruhumu.
Ter karışmamış bir betonun
Edepsizliğine sarılır tükenmişliğim.
Etsiz kemiksiz elenirim,
Zifir örter suskunluğumu,
Sen bakıp ışıyamazsın.

05.05.2010
ÇİVRİL