Taşınma Şiiri - Erkan Koçak

22 TEMMUZ.....
Mutluluktaki son haftam bu benim.
Biraz önce resmini indirdim duvardan.
Ne kadar ağır geldi.......
Oysa en hafif çerçeve onunki idi.
Şu koliyi de kapadım mı tamamdır.
Her bir anı ayrı bir koliye.
Şu büyük koliye bana ilk geldiğin günü koydum.
Yanına, seni ilk öptüğüm günü yerleştirdim, usulca...
Ve bir güzel kapadım, kırılmasın diye.
Kavgalarımızı ve göz yaşlarımı küçük koliye koydum.
Koşarken çatı katınıza bakıp, attığım öpücükleri sırt çantama...
Kapatmaya kıyamadım, yanıma aldım gülümsemeni.

Yatağımı toplarken farkettim... saçların dökülmüş.
Alıp en yüksek yerine astım odamın.
Rüzgarla nasılda dalgalandı.......!
Ellerimi uzatasım, usulcacık okşayasım geldi.
Usulca kapadım odamın kapısını, kaçmasın kokun sakın penceremden......
Seni bırakıp gittiğimi sanmasın.

Kapımın önüne bir damla yaş bıraktım.
Basma sakın üzerine...........
Otobüs camından süzülen göz yaşlarımla;
Son kez baktım senli günlerime
Son kez kokladım rüzgarda seni,
Ve son kez öptüm deniz de tenini......................