Taşın Toprağın Altın (İstanbul'um)

Gün batımı usulca öperken saçlarını,
Sanki kızıl bir tüle bürünür İstanbul'um.
Gurubun nazlı eli, okşar yamaçlarını,
Taşın toprağın altın görünür İstanbul'um.

Kim bilir kaç sevdalı destan yazmış adına,
Sinene yüz sürenler erermiş muradına.
Bembeyaz martıların takılıp kanadına,
Yüreğim peşin sıra sürünür,İstanbul'um.

Koyların kucak açar göğe,güneş'e ay'a,
Eteklerin uzanır Asya'dan Avrupa'ya.
Kutsal bir armağandır Boğazlar'ın dünyaya,
Maviler yeşillere sarınır, İstanbul'um.

Çağlara mühür vuran sıra sıra kubbeler,
Yüce Mimar Sinan'ı yaşatan minareler.
İlahi bir nağmeyi besteliyor çeşmeler,
Suyundan bir tas içen arınır, İstanbul'um.

Fatih Sultan Mehmet'e taç olan sevgili yar.
Bulunmaz beş kıtada böyle muhteşem diyar.
Tâ Süleymaniye'den Sultan Ahmet'e kadar,
Her emanetim sende korunur, İstanbul'um.

Yedi tepe üstüne kurulmuş soylu tahtın.
Yüzlerce asır sürsün dilerim, saltanatın.
Ey şehirler sultanı,aydınlık olsun bahtın.
Tarih senin koynunda barınır İstanbul'um.
Taşın toprağın altın görünür İstanbul'um