Taşıdığımız En Büyük Ağırlık Son Nefesim ...

Önder Karaçay
1808

ŞİİR


81

TAKİPÇİ

Taşıdığımız En Büyük Ağırlık Son Nefesimizdir

Ölümden korkmanın kendisi ölümdür.

Taşıdığımız en ağır yükümüz bir nefestir, yaşam onu her an verecek kadar cesaret ister.

Yoksa yaşam esarete bir kafestir.

Hayat esarete rest çekmiş ise,
Kendine izin verilmiş birkaç gündür,
Kış soğuğa ne kadar gebe ise,
Zaman insafsız bir mevsimdir.

Yüreğimizi ısıtır küçük ateşler, canımızdan geçip giderken hasret çektirir!

Güneşin mevsime çelme taktığı gibi, mevsimlerin çalındığı günler bizimdir.

Dilinden naz döktüren ılık bir rüzgardır nefesimiz,
İçimize kapanmış çıkmamak için fısıldar daha erkendir

Yeşilinden soyunmamak için oksijene direniyor ağaçlar,
Bir kahredici teslimiyet gibi rüzgara boyun eğiyor dallar,
Pejmürde bir hasret gibi değince nefes tenimize,
Esir yaşamak neyimize

Buhran uykusundan uyanmış gibi kollarını açtığını görünce,
Birbirine naz yapan küs sevdalılar gibi,
Sıkı sıkı sarınca kalbimiz duracak gibi olduğunda vermek istemediğimiz son derstir.

Ne gaflettir ki bilmez insan, yaşamdan düşen her gün, gelecekten bir gün daha çalar,
Nefesimizde sayılı verilmiştir, alınca hızlı, verince yavaş veririz.

Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 4.2.2015 20:13:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


1 Ekim 2020 tarihinde günün şiiri seçildi.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Hesap Kullanılmıyor
    Hesap Kullanılmıyor

    Kaleminize sağlık, ne güzel yazmışsınız efendim.

    Cevap Yaz
  • Veysel Toprak
    Veysel Toprak

    güne gelen bu değerli şiirinizi kutluyorum Önder bey, çok güzeldi.
    Sevgi ve saygılarımı sunuyorum

    Cevap Yaz
  • Yılmaz Örmeci
    Yılmaz Örmeci

    Güzel ve çok anlamlı şiirinizi kutluyor, başarılı çalışmalarınızın devamını diliyorum.

    Cevap Yaz
  • Serpil Tahtalı
    Serpil Tahtalı

    Hayata tutunmak için bir direnç noktası vardır insanın ,ayakta kalabilmek adına gücünü topladığı bir nefes....Her şeye rağmen ,her şey için...Yaşayabilmek için...Ağacın yeşili bırakmadığı ,küçük ateşlerle iç ateşini sıcak tuttuğu o son noktalar...
    Heyecanla alınan nefesin yavaş ve hesabı verilmiş borç gibi derinden sessizce verilişi gibi sona yaklaşan süreç...Ve tüm sıkı tutunuşların son nefesi....
    Çok güzeldi, derin ve felsefi bir anlatım her zamanki gibi...güne yakışan bu güzel şiirinizi ve sizi kutluyorum...TEBRİK EDİYORUM...SAYGI VE SELAMLARIMLA.

    Cevap Yaz
  • Cihat Şahin
    Cihat Şahin

    Nefesi burundan alıp ağızdan vermek daha sıhhatli bir alış veriş şekli olduğuna göre alma ameliyesi daha yavaş vermek fiili daha hızlı olması iktiza etmez mi?

    Son nefesin niye taşınan en ağır şey olduğunu bir türlü çözemedim. Son nefes sekerat anında verildiğine göre bu ağırlık tabiri ne derece doğrudur? Zira insan o anda dünya ile alakası kesilmiş bir durumdadır ve bir nevi bitkisel hayat yaşamaktadır. Komada olan bir insan son nefeslerini alıp verdiğinin farkında olmadan o nefesin ağırlığını hafifliğini nasıl hissedecek?

    Şiirin sondan bir önceki dört mısrası mana bakımından güzel ama genel değerlendirmede ben de Ahmet Erdem beye aynen katılıyorum.

    Şaire yeni şiirlerinde başarılar dilerim.

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (19)