Taşı canım Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Şu kalbimi; al sırtına,
Yavaş yavaş, taşı canım.
Boş bir kalbi yük edinmek,
Hamallığın işi canım.

Şu lüzumsuz, kalp kiminmiş?
Sızlar iken acı dinmiş.
Her insanda yer edinmiş,
Erkek belki, dişi canım.

Bülbül daldan dala konsa;
Her yaprağı gülmüş sansa,
Bir gül için canı yansa,
Sayma, üç`ü beşi canım.

İlk yazında açar çiçek,
Her çiçeğe konar böcek.
Şeyda bülbül oynar köçek,
İlk baharın düş`ü canım.

Durmuşoğlu aşktır günün;
Gülizarda var mı ünün?
Gelip geçen onca dünün,
Zaten aşkın eşi canım.