Taşbakışı Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
.
yüzümün sığıntısı kehribar döl
sev ağlamalarımı!
titreyerek doğurur
iri defne yaprağı gözlerim çatal ağızlı yaraları

korkma dokun
hatta öp utanç rengi sesimi
ki saklılar dilimin altına
ki çıplak kalacaklar soyununca!

sen genzimde uyuyan susmalarım
durup durup ısırmaya çalışma dilimin dantelini
dişlerin hadım hatırla!

şimdi yutağımda hapis binlerce parmağım var benim!
üstelik de
tonlarca kavruk toprağı gömdüm avuçlarıma
çığlıksız
ve sessiz
ve ellerine iskeleler kurulmuş çocuklar kadar yorgun
mühim değil
isterse en derininden bir deniz olsun yolculuğum
yosun kokacak kadar ıslak
güneş kadar uzak bir haritada kadınlığım
ahmaklıktır dokunmaya çalışmak

.
.
.
.