Bu nasıl tasavvur ezeli alıp
Ebedi yırtılmaz menzil sanırım
Ben aslında boşa yürüyen kalıp
Mânâlar çarptıkça yaralanırım
Perdeyi arala yürü diyerek
Aklıma almışım zaten başımdan
Sonsuzu terk ettim sonu giyerek
Akıyor zevâlim kör gözyaşımdan.
Ümide yaslanmış olsam ben bile
Her gün bir ayrı hebadasın der
Efendim aşk ise ben nasıl köle
Cesedim ruhumu zora sürükler
Kayıt Tarihi : 17.6.2011 10:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!