Tasavvuf Şiiri - Kemal Mustan

Sevdiğim bir hüzün vardı,
Nedense geçmişte kaldı.
Zamana sordum, bekle dedi
Ölüme sordum, yaşa
Yaşama sordum, değiş,
Değişerek dönüş,
Dönüşerek öl
Ve yeniden yaşa.
Tanrının izni yoktur
Bu döngüden kaçışa.
Tanrıya sordum:
Yanıt mı?
Sende,
Ne yerde, ne gökte
Benim gibi saklıdır senin içinde.
Ben de sordum kendime
Ve sana ulaştım.
Ey parçası olduğum Tanrım,
Senmişsin aradığım.
Yani benmişim.
Yüceliğindenmiş nicedir
Parçalarına bakmaktan seni göremeyişim.
Avutuşum gölgelerinle kendimi.
Gördüm o ürperten gerçeği,
Alıp da sana götüren beni.