Tasavvuf; bir testi su,
Serin mi serin,
Meydan okur alevine
Çöllerin...
Tasavvuf; bir güneş,
Doğunca kalbe,
Ümitsizlik buzulları,
Damla damla çözülür,
Gönül peteklerinden
Ballar süzülür...
Tasavvuf; bir rüzgâr,
İmân üstüne çöken,
Bulutları dağıtan
Düşünceyi,
Şüphelerden arıtan...
Tasavvuf; bir makâm,
Şânı şöhreti,
Ünvânı noksan,
Yer ile yeksan...
Tasavvuf;
Paslı gönül kapısında
Anahtar sesi,
Îmân şifresi.
Tasavvuf; bir seldir,
Kibir kirlerini alıp götüren,
Günah kumlarını, silip süpüren,
Yedi kat göklerden
Düşüp köpüren...
Tasavvuf; bir ayna,
Hakk’tan, nûr yansıtır
Kalbe takınca.
Âşıklar, Mâşuk’u görür,
Bakınca...
Tasavvuf;
Gururdan ve kibirden
Fakirlerin dergâhı,
Fikirlerin dergâhı,
Zikirlerin dergâhı,
O’ndan gelen her şeye,
Şükürlerin dergâhı...
(1989)
Cengiz NumanoğluKayıt Tarihi : 22.12.2011 23:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tasavvufta ehil olmak daha güzel şey.
Şairimiz tasavvufu mısralarında o kadar yalın bir dille anlatmış ki, ezberleri bozmuş. Kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (3)