Tasarrufla Yaşıyoruz Azizim

Tasarruflu yaşam zorunlu oldu,
Ben haddimi biliyorum azizim.
Emekli halleri komedi oldu,
Acı acı gülüyorum azizim.

Temizlikçi kadın gelmiyor eve,
Eşimle tertemiz oluyor yuva.
Bezleri ıslatıp hep seve seve,
Camları ben siliyorum azizim.

AVM’de korkuyoruz azardan,
Eski giyip korunuruz nazardan.
Ucuz diye ihtiyacı pazardan,
Akşamüstü alıyorum azizim.

Lahana ucuzsa kapuska pişer,
Makarna var ise karnımız şişer.
Halk Ekmek ürünü bize de düşer,
Kuyruklarda buluyorum azizim.

İşten artmaz dişten artar, diyoruz,
Bir elmayı bölüşerek yiyoruz.
Zenginliği sevgi saygı sayarız,
Ortasından bölüyorum azizim.

Yedekleriz yağı, bulguru, unu,
Biraz geç anlarız zam olduğunu.
Eşim için sağlık tasarrufunu,
Arada bir deliyorum azizim.

Sinema, tiyatro bizlere uzak,
Cafe adı görsek sanırız tuzak.
Vitrine bakarken kimlere kızak,
Küfürleri salıyorum azizim.

Metro, otobüsle ulaşmak bizde,
Bedava parklarda dolaşmak bizde.
Eşimle yürürken gülüşmek bizde,
Ben geride kalıyorum azizim.

Everdik gönderdik oğulu kızı,
Sohbet eğlendirir iki yalnızı.
Televizyon, radyo sıkarsa bizi,
Evde ıslık çalıyorum azizim.

Tasarruf ediyor Nevzat’la Nuran,
Misafir gelmesin hatırı soran.
Anlasın taşları şakaya yoran,
Ben burnumdan soluyorum azizim.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat